Inleiding tot het boogschieten

Het Boogschieten: een eeuwenoude discipline

Boog en pijl worden al millennia gebruikt voor de jacht, als wapen in oorlog of gewoon als ontspanning. Maar op de dag van vandaag wordt boogschieten hoofdzakelijk als sport georganiseerd via sportfederaties.                                                                                                

Boogschieten is een sport waar volgende vaardigheden een grote rol in spelen: zelfbeheersing, concentratie, coördinatie, fysieke en mentale balans, doorzettingsvermogen en toewijding. Boogschieten is dan misschien een individuele sport, maar wordt hoofdzakelijk beoefend samen met andere schutters. De naleving van de Fair Play principes worden dan ook sterk benadrukt.  Het is een sport voor alle leeftijden en wordt dan ook beoefend door zowel mannen als vrouwen gaande van leeftijden van 10 tot +70 jaar. Tevens wordt er werk gemaakt voor de uitwerking van een brede G-werking waar personen met een handicap terecht kunnen.

 Wat zijn de STERKTES en VOORDELEN van Boogschieten:                                                                                

Een Olympische discipline

Sport voor alle leeftijden

G-werking voor personen met een handicap

Schieten kan het hele jaar door      

In onderstaand filmpje krijg je kort een voorstelling van het boogschieten: 

Geschiedenis van het Boogschieten      

Archeologen vermoeden dat zo'n 15.000 jaar geleden de eerste pijl uit een boog wegvloog, maar de oudste harde bewijzen zijn tussen de 10.000 en 11.000 jaar oud (zie boog). De boog werd waarschijnlijk eerst voor de jacht gebruikt en later als een gevechtswapen. In de prehistorie werd boogschieten op elk continent bedreven (behalve Australië).

Klassieke beschavingen:

Klassieke beschavingen als de oude Egyptenaren, Grieken, Romeinen en de Chinezen hadden al enorm veel schutters in hun legers. Pijlen waren zeer destructief tegen grote menigten en het gebruik van schutters kon al snel leiden tot een overwinning. Niet alleen Griekse goden als Apollo maar ook Griekse helden als Odysseus worden vaak afgebeeld met een boog. In de Odyssee wordt beschreven dat Odysseus een boog had die alleen hij kon spannen. Hier wordt de boog dus ook gebruikt als teken van macht en aanzien.

Middeleeuwen:

In het middeleeuwse Europa steeg de waarde van boogschieten op het slagveld gestaag. De Mongolen, die korte recurve-bogen van composietmaterialen (hoorn en hout) gebruikten, perfectioneerden het boogschieten vanaf de rug van het paard en gebruiken dit om de Aziatische steppen en Oost-Europa te domineren. Ze vuurden terwijl ze het doelwit naderden, draaiden zich om in het zadel en vuurden nog een keer terwijl ze wegreden. De Slag bij Agincourt (1415) staat bekend om de beslissende rol die de longbowschutters daarbij speelden. Ten tijde van de Honderdjarige Oorlog hadden de Engelsen het boogschieten te voet geperfectioneerd. Ze gebruikten een longbow. Schutters werden vanaf de kinderleeftijd getraind.

De introductie van vuurwapens zorgde ervoor dat de boog op het slagveld steeds minder nut kreeg. Een geweer kon zo door een schild heen gaan en vergde weinig training. Vroege vuurwapens waren echter nog lange tijd in feite minder effectief dan een getrainde longbowschutter.

Uitrusting:

Vroeger hadden de meeste schutters niet meer dan een licht kleed en een helm of lichte muts als bescherming, anderen hadden maliënkolders of andere stukken meegenomen van het slagveld. Ze hadden ook onderarmbescherming, van hetzelfde type als nu ook nog gebruikt wordt. Een schutter had natuurlijk een longbow, een paar pijlen en een paar extra pezen. Als de slag voorbij was, werden de pijlen opgezocht.